Jest to polska modyfikacja francuskiej metody „Bon Depart”. Autorka polskiej adaptacji,M. Bogdanowicz wprowadziła szereg zmian i wzbogaciła metodę o wiele nowych elementów. Podstawa metody jest jednoczesne usprawnianie analizatorów: wzrokowego, słuchowego i kinestetyczno- ruchowego.
Zasadniczą rolę odgrywa wzrok, słuch i sprawność motoryczna dziecka, poza tym, usprawnia również inne funkcje psychiczne, dlatego stosowana jest jako metoda stymulująca harmonijny rozwój dziecka a także jako metoda rehabilitacyjna dla dzieci z tzw. ryzyka dysleksji oraz dzieci z zaburzeniami rozwoju.
Metoda zawiera zestaw ćwiczeń przeznaczony dla dzieci począwszy od 4 roku życia. Rozpoczyna się cyklem zajęć, który daje możliwość kontynuowania przez cały okres przedszkolny. W Metodzie Dobrego Startu autorka opracowała stały model struktury zajęć, w których wyróżniła:
zajęcia wprowadzające , w czasie których dzieci usprawniają przede wszystkim koncentrację uwagi, orientację w schemacie ciała i przestrzeni oraz rozwijają kompetencje językowe i motorykę. Kompetencje językowe dotyczą struktury wypowiedzi z uwzględnieniem poprawności gramatycznej a także umiejętność odbioru podanej wiadomości. Piosenka jako element wiążący rozwija kompetencje językowe o wiedzę z zakresu fonetyki, semantyki i syntaktyki, ułatwia także rozumienie i operowanie symbolami.
Zajęcia właściwe to zestaw ćwiczeń o charakterze usprawniającym i relaksacyjnym. Nawiązują one do treści opracowywanej piosenki. Ćwiczenia wprowadzane są zgodnie z zasadą stopniowania trudności i powodują równoczesny wzrost liczby uczestniczących analizatorów. Poprzez zabawy i ćwiczenia ruchowe oraz ruchowo słuchowe dochodzi się do ćwiczeń ruchowo – słuchowo – ruchowych, przebiegających wg ustalonego schematu w rytm śpiewanej piosenki, z zastosowaniem określonych wzorów graficznych. Te ćwiczenia stymulują najbardziej wszechstronny rozwój dziecka. Rozpoczynają się próbami dobierania prawidłowego wzoru, samodzielnego odtwarzania ruchem rytmu piosenki. Potem zostaje wprowadzony właściwy wzór, a po jego analizie wspólnie z dzieckiem dokonuje się jego reprodukcji.
Wielokrotnie, za pomocą różnych technik dziecko odtwarza poznany wzór graficzny, najpierw wodząc palcem po wzorze, potem z pamięci, zawsze w rytm śpiewanej piosenki. Istotne jest zachowanie właściwego kierunku kreślenia wzoru przez dziecko. Kreślony przez dziecko wzór ulega stopniowo miniaturyzacji, musi być adekwatny do śpiewanego fragmentu piosenki.
– zajęcia końcowe, jako ostatni element w strukturze zajęć, mają charakter ćwiczeń wokalnych, rytmicznych i relaksacyjnych.