Metoda powstała w wyniku osobistej walki P. Dennisona o znalezienie drogi wyjścia z własnej dysleksji i kłopotów ze wzrokiem. Założenia metody opierają się na zrozumieniu współzależności rozwoju fizycznego, opanowania języka i osiągnięć intelektualnych.
Opierając się na pracach wielu naukowców, po latach badań własnych, Dennison opracował proste ruchy gimnastyczne efektywne w nauce, sporcie, sztuce i muzyce, uwalniające od stresu i pozwalające go opanować, i przyczyniające się do polepszenia ogólnego stanu zdrowia.
Gimnastyka mózgu przyczynia się do małych poprawek tzw. mikrointerwencji w działaniu umysłu, które prowadzą do integracji, umożliwiającej polepszanie się procesu uczenia się. Dennisonowska gimnastyka to seria określonych ćwiczeń, które ustalają w działaniu mózgu od nowa efektywne i zintegrowane wzory, pomiędzy działaniem obu półkul mózgowych, ruchami obu stron ciała, wzrokiem i słuchem.
Ćwiczenia zawierają ruchy przekraczające linię środkową ciała i angażujące równomiernie obie strony mózgu. Ruchy naprzemienne sprawiają, że w ciele modzelowatym mózgu / spoidło wielkie / tworzy się i pokrywa mieliną, więcej sieci nerwowych a przez to szybciej i bardziej harmonijnie powstaje komunikacja pomiędzy obiema półkulami mózgowymi, pozwalająca na pełny dostęp do informacji zmysłowej z obu stron ciała. Kolejno opracowane serie ćwiczeń, wpływają na rozwój poszczególnych umiejętności: koordynację wzrokowo-nerwowo – ruchową, koncentrację uwagi, pogłębianie pamięci, wzmacnianie mięśni oczu, pobudzanie mechanizmu słuchu, poprawę logicznego myślenia i komunikacji werbalnej.